(Basking Shark)

อาบแดดฉลาม ( Cetorhinus สังฆ ) เป็นครั้งที่สองที่ใหญ่ที่สุดที่อยู่อาศัยของปลาฉลามหลังฉลามวาฬและหนึ่งในสามของแพลงก์ตอนกินปลาฉลามสายพันธุ์พร้อมกับฉลามวาฬและปลาฉลามเมกาเมาท์ ผู้ใหญ่มักมีความยาว 7.9 ม. (26 ฟุต) มันมักจะเป็นสีเทาอมเทามีจุดด่างดำ ครีบหางมีกระดูกงูด้านข้างที่แข็งแกร่งและรูปทรงพระจันทร์เสี้ยว

ฉลามบาสกิงเป็นสากล อพยพชนิดพบได้ในทุกของโลกมหาสมุทรพอสมควร ตัวกรองที่เคลื่อนที่ช้า ๆชื่อสามัญของมันเกิดขึ้นจากนิสัยการกินอาหารที่พื้นผิวดูเหมือนว่าจะได้รับการอาบแดดในน้ำอุ่นที่นั่น มันมีการดัดแปลงทางกายวิภาคสำหรับการป้อนตัวกรองเช่นปากที่ขยายใหญ่มากและปลาที่มีการพัฒนาสูง. จมูกของมันมีรูปกรวยและร่องเหงือกขยายไปรอบ ๆ ด้านบนและด้านล่างของหัว ปลาที่มีสีเข้มและมีขนดกจะใช้ในการจับแพลงก์ตอนเป็นตัวกรองน้ำผ่านปากและเหนือเหงือก ฟันมีจำนวนมากและเล็กมากและมักจะมีจำนวน 100 ต่อแถว ฟันที่มีกรวยรูปกรวยเดี่ยวโค้งไปข้างหลังและเหมือนกันทั้งบนและล่างกราม สายพันธุ์นี้มีขนาดสมองที่เล็กที่สุดสำหรับน้ำหนักของฉลามทุกตัวซึ่งสะท้อนวิถีชีวิตที่ค่อนข้างนิ่งเฉย [3]

ฉลามบาสกิงได้รับการแสดงจากการติดตามด้วยดาวเทียมไปจนถึงoverwinterในชั้นไหล่ทวีป (น้อยกว่า 200 ม. หรือ 660 ฟุต) และน้ำลึก [4]พบได้ทั้งในสันดอนเล็ก ๆ หรือเดี่ยว แม้จะมีขนาดใหญ่และมีลักษณะที่เป็นอันตราย แต่ปลาฉลามสีเบสยังไม่ก้าวร้าวและไม่เป็นอันตรายต่อมนุษย์

ฉลามบาสกิงได้รับการสำคัญในเชิงพาณิชย์ปลาเป็นแหล่งที่มาของอาหารหูฉลามอาหารสัตว์และน้ำมันตับปลาฉลาม การใช้ประโยชน์มากเกินไปลดประชากรลงจนถึงจุดที่บางคนหายไปและคนอื่น ๆ ต้องการการปกป้องฉลามบาสกิงเป็นคนเดียวที่ยังหลงเหลืออยู่ในสมาชิกของครอบครัวCetorhinidaeส่วนหนึ่งของปลาทูปลาฉลามเพื่ออันดับปลาฉลามขาว โยฮันน์เอิร์นส์กันเนอร์ได้บรรยายถึงสิ่งมีชีวิตสายพันธุ์แรกว่าCetorhinus maximusจากตัวอย่างที่พบในนอร์เวย์ตั้งชื่อมัน ชื่อสกุลCetorhinusมาจากกรีกคีโตความหมาย "สัตว์ประหลาดในทะเล" หรือ "ปลาวาฬ" และแรดความหมาย "จมูก" ชื่อสายพันธุ์maximusมาจากภาษาละตินและแปลว่า "ยิ่งใหญ่" ตามคำอธิบายเบื้องต้นความพยายามในการตั้งชื่อรวม: Squalus isodus , 2362 ในอิตาลีโดยนักสัตววิทยา Saverio Macri (2297-2391); Squalus ElephasโดยCharles Alexandre Lesueurในปีค. ศ. 1822 Squalus rashleighanusโดยJonathan Couchในปี 1838 Squalus cetaceusโดยLaurens Theodorus Gronoviusในปี 2397; Cetorhinus blainvilleiโดยนักชีววิทยาชาวโปรตุเกสเฟลิกซ์อันโตนิโอเดอ Brio Capello (2371-2422) ใน 2412; Selachus pennantiiโดยCharles John

สนับสนุนบทความโดย lucabetasia

  คือเว็บบา  คาร่าที่ดีที่สุด

Cornishในปี 1885; Cetorhinus maximus infanunculaโดยนักสัตววิทยาชาวดัตช์ Antonius Boudewijn Deinse (2428-2508) และมาร์คัสแจน Adriani (2472-2538) ใน 2496; และCetorhinus maximus normaniโดย Siccardi 2504 ในนั้น[6]ชื่อสามัญอื่น ๆ ได้แก่ฉลามกระดูก , ฉลามช้าง , แล่นเรือปลาและดวงอาทิตย์ปลา ในออร์คมันเป็นที่รู้กันทั่วไปว่าเป็นจอบ - แม่ (บางครั้งตัวโฮเมอร์ ), ความหมาย "แม่ของปลาหมา - ดอง" [7]ชิ้นงานที่วัดได้แม่นยำที่สุดนั้นติดอยู่ในตาข่ายปลาเฮอริ่งในอ่าว Fundyแคนาดาในปี 1851 [12]ความยาวทั้งหมดของมันคือ 12.27 m (40.3 ฟุต) และมีน้ำหนักประมาณ 16 ตัน (16 ตันยาว; 18 สั้น ตัน) [13] [14]รายงานที่น่าสงสัยจากนอร์เวย์กล่าวถึงฉลามบาสกิงสามตัวในระยะ 12 เมตร (39 ฟุต) ที่ใหญ่ที่สุดที่ 13.7 ม. (45 ฟุต) ระหว่างปี 1884 ถึง 1905, [15]เหล่านี้น่าสงสัยเพราะมีอยู่ไม่กี่แห่ง ถูกจับในพื้นที่ตั้งแต่ โดยเฉลี่ยแล้วฉลามบาสกิงสำหรับผู้ใหญ่มีความยาว 7.9 เมตร (26 ฟุต) และมีน้ำหนักประมาณ 4.65 ตัน (4.58 ตันยาวและ 5.13 ตันสั้น) [14] ตัวอย่างบางส่วนยังคงสูงกว่า 9–10 เมตร (30–33 ฟุต) แต่หลังจากการจับปลาขนาดใหญ่เป็นเวลาหลายปีตัวอย่างที่มีขนาดนี้ได้กลายเป็นของหายาก

พวกเขามีทั่วไปฉลามlamniformแผนร่างกายและได้รับการเข้าใจผิดว่าเป็นฉลามขาวยักษ์ [16]ทั้งสองชนิดสามารถโดดเด่นได้อย่างง่ายดายโดยกรามโพรงฉลามบาสกิงโดยเพิ่มขึ้นถึง 1 เมตร (3 ฟุต 3 ใน) ความกว้างความยาวและชัดเจนมากขึ้นเหงือกกรีดว่าเกือบล้อมรอบหัวและจะมาพร้อมกับการพัฒนาที่ดีสะตึเหงือกดวงตาที่เล็กกว่าขนาดโดยรวมที่ใหญ่กว่าและเส้นรอบวงเฉลี่ยที่เล็กกว่า คนผิวขาวที่ดีมีฟันที่มีขนาดใหญ่กริชเหมือนกัน ฟันฉลาม basking มีขนาดเล็กกว่ามาก 5-6 มม. (0.20-0.24 นิ้ว) และติดแน่น เฉพาะสามหรือสี่แถวแรกของขากรรไกรบนและหกหรือเจ็ดแถวของฟังก์ชันกรามล่าง ในพฤติกรรมสีขาวที่ยอดเยี่ยมนั้นเป็นสัตว์นักล่าที่มีชีวิตและไม่ใช่ตัวกรอง

ลักษณะที่โดดเด่นอื่น ๆ ได้แก่ ตึงอย่างยิ่งคอดหางผิวพื้นผิวสูงครอบคลุมในเครื่องชั่ง placoidและชั้นเมือก, แหลมจมูกชัดเจนติดยาเสพติดในที่อายุน้อยกว่าตัวอย่าง-และเสี้ยวครีบหาง [17]ในบุคคลที่มีขนาดใหญ่ครีบหลังอาจล้มเหลวไปด้านหนึ่งเมื่ออยู่เหนือพื้นผิว การเปลี่ยนสีเป็นอย่างมาก (และอาจขึ้นอยู่กับเงื่อนไขการสังเกตและสภาพของแต่ละบุคคล): โดยทั่วไปการระบายสีเป็นสีน้ำตาลเข้มถึงสีดำหรือสีฟ้าด้านหลังสีซีดจางไปทางสีขาวน่าเบื่อ ฉลามมักจะมีรอยแผลเป็นอย่างเห็นได้ชัดซึ่งอาจเกิดขึ้นกับปลาฉลามโคมไฟหรือปลาฉลามปรุงอาหาร. ตับปลาฉลาม basking ซึ่งอาจคิดเป็น 25% ของน้ำหนักตัวของมันวิ่งไปตามความยาวทั้งหมดของช่องท้องและคาดว่าจะมีบทบาทในการควบคุมการลอยตัวและการเก็บพลังงานในระยะยาว